ZATOM STARY – wieś sołecka w gminie Międzychód, na lewym brzegu rzeki Warty naprzeciw Zatomia Nowego pomiędzy Międzychodem a Sierakowem Wielkopolskim, na wschodnim skraju gminy i województwa wielkopolskiego.
Wieś leżąca w historycznych granicach Wielkopolski zawsze należała do Polski, jedynie w okresie między II rozbiorem Polski (1793r.) i rokiem 1919 wchodziła w skład Prus. W czasie II wojny św. pod okupacją niemiecką funkcjonowała pod nazwą Alt Zattum a później Alt Fährdorf.
W okresie Wielkiego księstwa poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Stary Zatum należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej. Stary Zatum należał do okręgu sierakowskiego tego powiatu i stanowił część majątku Sieraków, którego właścicielem był wówczas rząd pruski w Berlinie.
Nazwa wsi wywodzi się najprawdopodobniej od „zatorów” lodowych na Warcie.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1388. Wieś początkowo dworska, od końca XIX wieku gospodarska. Z początkiem wieku XV pojawiła się druga wieś określana początkowo jako „Zatom Mały” a później Zatom Nowy.
ZIELONA CHOJNA – osada w gminie Międzychód. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Zielona Chojna folwark należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej. Należała do okręgu międzychodzkiego tego powiatu i stanowiła część majątku Prusim, którego właścicielem był wówczas Reich.
ŻMIJOWIEC – osada w gminie Międzychód, w Puszczy Noteckiej, w pobliżu drogi nr 160. Od leśniczówki Żmijowiec prowadzi czarny szlak dojściowy do głazu ustawionego w 1959r. upamiętniającego miejsce kaźni z czasów okupacji hitlerowskiej. Masowego morderstwa na około 600 osób dokonano tu najprawdopodobniej wiosną 1941r., w roku 1943 lub 1943 zwłoki zostały wykopane i spalone a popioły wrzucone do Warty w okolicach Międzychodu.
Przy leśniczówce Żmijowiec rośnie kilka dorodnych pomnikowych drzew liściastych. ZWIERZYNIEC – osada w gminie Międzychód, przy drodze wojewódzkiej nr 198, na południowym skraju Puszczy Noteckiej. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Zwierzyniec posada należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej. Mokrzec należał do okręgu międzychodzkiego i stanowił część majątku Prusim, którego właścicielem był wówczas Reich.